(Delovi iz teksta, koji je objavljen u Veštičjoj Reviji broj 17 – autor: Vedran Popović )

Kadionica je, bez obzira da li se upotrebljava u nekom od hriščanskih svetilišta, prilikom paganskih svetkovina, folklornih obreda u narodu, ili prilikom okultnih rituala, magijsko oruđe i obavezni predmet magijske prakse. Izgled i veličina, kao i materijal od kojih je pravljena, varirao je kroz istoriju, kao i njena upotreba, shodno verskim kontekstima mnogih kultura. Neke se od njih postavljaju na oltar, a neke se nose u ruci prilikom dimljenja, ali se po svojoj svrhi ne razlikuju, osim što je jedna zakačena na lanac koji omogućava da se nosi u obredima koji to zahtevaju. Koristi se za sagorevanje kadija (incensa) tamjana ili neke druge osušene biljke, ili pak mešavine biljaka, obično prijatnog mirisa, mada se vodi računa o simbolici onoga zbog čega se obred ili ritual izvodi prilikom čišćenja, posvećenja magijskih alatki, kao i za priziv, ili proterivanje duhova. Pali se na početku svakog rituala ili svetkovine, i na taj način se identifikuje radni prostor kao svetinja. Ugljen koji se stavlja u kadionicu često je posebna vrsta namenjena baš za kađenje. Za kućnu upotrebu koriste se obično mali ugljeni briketi kojih ima skoro svuda u prodaji i granulirani tamjan. Kada se ceo briket upali, stavljaju se tamjan ili određeni listići preko i nakon toga gasi i pojavljuje se dim koji se širi prostorijom.

U Crkvenoj praksi kadionica ima oblik malog lončića obešenog o lance uz dodatak malih zvona. Posuda sadrži vreo ugalj, a tamjan se stavlja preko. Svešteno lice, nakon pojave dima, otpočinje kretanje u pravcu kretanja Sunca (smeru kazaljke na satu), polazeći sa desne strane.  Ljuljanjem kadionice, prema ikoni ili osobi, dim od zapaljenog tamjana ide u tom pravcu. Za hrišćane, paljenje tamjana predstavlja molitvu vernika u usponu ka Nebu ispunjenog duhovnim mirisom. Smatra se da se „Božanska vatra” tom prilikom širi ka verniku …

Jevreji su u svakodnevnoj upotrebi koristili kadionice od mesinga, označene sa različitim hebrejskim imenima. Smatralo se da je  najbolji material za kadionicu srebro ili zlato, kao savršeni metali, jer samo u savršenom nesavršeno sagoreva. Solomon je na primer koristio kadionicu od čistog zlata. Zlatna kadionica kao zaštita pominje se i u biblijskoj priči o Mojsiju kada je smrtonosna kuga izbila u logoru. Mojsije je rekao tada Aronu: „Uzmi kadionicu i stavi vatru na njega iz oltara, stavi tamjan na njega, i brzo u zajednici obavi obred pomirenja za njih; za gnev koji je izašao od Boga” …

Kadionica se upotrebljava u Viki prilikom posvećivanja i pročišćavanja prostora za ritual, ali i za lično pročišćavanje. Kadi u Neopaganskim i vikanskim ritualima, predstavlja element vazduha, dok neki tvrde da pripada elementu vatre, a noviji pristupi govore da zapravo predstavlja sve elemente (na osnovu toga što dim nastaje kroz upotrebu Vatre, širi se kroz Vazduh, materijali od kojih je kadi potiču sa Zemlje, a zapaljivom materijalu se dodaje malo Vode). Na početku svakog kovenskog rituala magijski Krug je deo njegovog posvećenja. Sadržaj koji se pretvara u dim sagorevanjem, može biti raznolik, shodno nameni i varira od tradicije do tradicije. Neki od češćih koji se koriste su: Tamjan (za prečišćavanje i duhovnost, povezan sa Suncem i sa muškim principom). Mirta (za lečenje i povezan je sa ženskim principom); Copal (Osušena smola Copal drveta, najčešće za čišćenje prostora, i duhovnog čišćenja, kao i oruđa); Zmajeva krv (crvena smola od različitih biljaka, spaljuje se za ljubav, snagu i hrabrost, i koristi za podizanje energije); bor i kedar (pomaže čišćenju prostora od negativne energije). Neki praktičari koriste incens da stvore atmosferu koja je sposobna da prizove demone u sobu, kako bi saznali budućnost, ili da im pomognu u nekoj nameri, recimo lečenju, a najčešće korišćen incens za ovu svrhu je Pačuli (jakog i teškog mirisa). U starom Egiptu, kasnije u antičkoj Grčkoj i Rimu, svi magijski rituali započinjali su paljenjem nevena kao simbola Sunca, i udisanjem pare koju ispuštaju njegove latice, a nakon toga u kadionice ili vatru bacale su se druge biljke neophodne za izvođenje rituala …