(deo iz teksta koji je objavljen u Veštičjoj Reviji broj 25, – autor: Vedran Popović )

Astronomska pojava kada Sunce opisuje najvišu ili najnižu putanju u odnosu na ekvator naziva se Solsticij. U toku jedne kalendarske godine postoje dva solsticija – jedan početkom leta, ili oko 22 juna, kada je dan najduži a noć najkraća, što se dešava kada Sunce pravi najduži luk  preko neba. Drugi solsticij se javlja početkom zime, ili oko 21. decembra, kada je dan najkraći a noć najduža, što se dešava kada Sunce prelazi najkraći luk preko neba. Datumi solsticija inače variraju svake godine zbog male razlike između solarnog i vremena koje koristimo, zbog koje je svaka četvrta godina prestupna. Letnji solsticij se naziva dugodnevnica, i poklapa se sa astrološkim znakom Raka, a Zimski solsticij sa znakom Jarca. Obzirom da obe Zemljine polulopte ne primaju jednake količine sunčeve svetlosti to uzrokuje i različita godišnja doba, odnosno dane solsticija (na primer, na dan Zimskog solsticija, severni pol je najudaljeniji od Sunca, a južni je najbliži )a kako se Zemlja istovremeno obrće oko svoje ose, praveći 365 obrtaja.  I dok ga ne obiđe, Sunce ne greje jednako obe strane. Tom prilikom Zemlja zauzima 4 karakteristična položaja u odnosu na Sunce, koja doživljavamo kao 4 različita godišnja doba. Svako od njih su, bez obzira na razlike, duboko povezana jedan sa drugim.

Astronomska činjenica je da se kretanje Zemlje u orbiti oko Sunca susreće sa ove četiri kardinalne tačke, u trenucima kada su dani i noći određene dužine, i polazeći iz Zimskog Solsticija do Prolećnog Ekvinoksa, i dalje kroz Letnji solsticij do Jesenjeg Ekvinocija, o na neki nevidljiv način simbolišu Kosmički Krst – simbol sa kojim se rađamo prolazeći kroz 4 faze razvoja gde u četvrtoj umiremo, da bi smo se ponovo, kao Sunce rodili (inkarnirali).

     Zimski solsticij, nazvan kratkodnevnica jer ima najkraći dan u godini i najdužu noć. Ove godine pada na dan 21. decembra, tačnije dešava se u 23:23 minuta, kada će Sunce privremeno stati u svoju najnižu tačku, a nakon toga ponovo počinje da se uzdiže na horizontu. Drugim rečima, kako Zemlja nastavlja svoj put oko Sunca, severna polulopta mu se sve više približava, i biva više osvetljena. Lagano uzdizanje Sunca najavljuje novi početak, ponovno rađanje Svetla kao izvora života, koje je od davnina dočekivan sa radošću i imao poseban značaj kod starih naroda jer im je praćenje vremenskih promena bilo egzistencijalno pitanje i smernica za planiranje života. Stounhendž u Engleskoj je na primer, i danas mesto čuvanja starih tradicija gde se svake godine dešavaju okupljanja i obeležavanje solsticija, a koji je sagrađen pre više hiljada godina, napravljen je tako da se poklapa sa tačkom zalaska sunca tokom Zimskog solsticija. Drevni Druidi su Zimski solsticij smatrali najvažnijim danom u godini, jer se tog dana dočekuje „novo Sunce”, pa su u čast dolaska zime klali životinje, ispijali pivo i vino. Za Druidski Krug se govorilo da je na dan Zimskog Solsticija, predstavljao vreme kada su Bogovi umirali i ponovo se rađali …